De Melancholie
DE MELANCHOLIE
(L. Ferre / J. Verminnen)
De melancholie
is als een straat, die niet verder loopt
iets waar je niet over praat, met geen enkel woord
dat is tien jaar te laat en nog leven op hoop
De melancholie
is als een zwerfkat, die je binnenlaat
’t is een hond die blaft en je stoort in je slaap
‘t is de naam van een land, dat niet eens bestaat
De melancholie
is die flik zijn smoel op de Place de Brouckère
als hij op je roept “Allez pei circuleert”
’t is al wat je voelt als je hem negeert
’t is heel ontspannen kijken naar teevee
naar de getallen van de tiercé
die je toevallig niet hebt gespeeld
De melancholie (2x)
is een bedelaar bij een belastingontvanger
is een koppel dat blij kijkt naar een dure mantel
is die moeder van mij die mij als een klein kind behandelt
De melancholie
dat is Garbo zien la Reine Christine
dat is Charlot zien zo oud als Chaplin
dat is Victor Hugo en Leopoldine
De melancholie
is ‘t geverfde haar van een valse blonde
die haar leeftijd verraadt met dat grijze eronder
’t is al wat je spaart, ’t is een open wonde
’t is een chimpansee in de Antwerpse Zoo
die je aankijkt en smeekt doe open toch die kooi
die zijn leven geeft voor een apennoot
De melancholie (2x)
is een streepje zon dat door tralies viel
op een magere hond in een asiel
omdat er iemand komt die hem koopt misschien
De melancholie
is door een wolk de lente zien
achter een traan even lachen misschien
in een boeket een veldbloem zien
De melanchie
is kijken naar ’t water heel beslist
alsof dit voor jou nu het einde is
en dan naar huis gaan want het is zo fris
is een zwarte gedachte en je weet niet waarom
is naar iets trachten dat toch nooit komt
is je wanhoop versmachten want het leven is kort
De melancholie (2x)
