Een oude dame
EEN OUDE DAME
(J. Verminnen / L. Caerts / J. Verminnen)
’t Is een oude dame
Ze leeft bijna een eeuw
Twee oorlogen kwamen
die ze heeft overleefd
Ze luistert naar stilte
of gedreun van een trein
ze verdrijft dan de kilte
met een oud medicijn
Gedachten aan vroeger
vol schoonheid en pijn
Haar ogen zijn droevig
Zou dit de hemel al zijn
’t Is een oude dame
die hier niet meer wil zijn
Ze geeft foto’s namen
vertelt hun geheim
aan kind’ren die blijven
en vragen naar toen
Ach soms wil ze zwijgen
en echt niets meer doen
Dan droomt ze van vroeger
en denkt ze aan hem
Soms ziet ze haar moeder
hoort ze duidelijk haar stem
’t Is een oude dame
Ze voelt zich zo moe
ze wou dat ze kwamen
Ze wil naar hen toe
Ze hoeft geen bagage
Ze heeft alles gehad
De sleur van de dagen
het nieuws van de dag
Want alles is vroeger
en alles doet pijn
Alles is droevig
Dit kan de hemel nooit zijn
Ja, was het maar vroeger
Werd ze maar terug klein
Dicht bij haar moeder
Zo zal de hemel wel zijn
