Frederik
FREDERIK
(C. Leveille / J. Verminnen)
REFREIN
Ik lap de wereld aan mijn laars
als frederik me vertelt
als een held over toen
onze liefjes en verdrietjes
onze vrienden die
verdwenen zijn waarheen
ach dat doet er niet toe
waar of hoe
we waren niet rijk of arm
maar zondag was een feest
voor wie rond de tafel zat
en voor moeder nog het meest
gelukkig en blij
ja die dag ging zo voorbij
veel te vlug voorbij
maar daarna
daarna slokt ’t leven ons op
zoals het dat altijd doet
voor eens en altijd
raak je jezelf kwijt
zoals een oud meubel
versleten door de tijd
dat vervangen wordt
door een nieuwigheid
je vergeet gezichten
je herkent niemand meer
brieven zijn berichten
maar je schrijft niet meer
alles wordt vaag en koud
en dat alleen al maakt oud
maar daarna
daarna kwam er een droom
een heel mooie droom
van liefde in ’t goud
maar dan klatergoud
dag harlekijn
je weet wat leugens zijn
je kasteel is kapot
en je liefde verdwenen
je ving overal bot
maar je moet nu niet weten
maar gewoon verder leven
een leven zonder doel
en zonder gevoel
