Mijn arme schoenen
MIJN ARME SCHOENEN
(Felix Leclerc / Vertaling: J. Verminnen)
Mijn arme schoenen, ze reisden wat af
over bergen en dalen, bergop en bergaf
Op wegen die leiden naar school en naar werk
hielden mijn schoenen zich stevig en sterk
Mijn arme schoenen, ‘k hield ze in de hand
toen ik op blote voeten liep over het strand
Mijn arme schoenen vertrouwen mij blind
stappen door regen, trotseren de wind
Mijn arme schoenen, ze volgen gedwee
kennen geheimen maar zegden niets, nee
toen ik op een avond bij een dame van stand
met beide schoenen in bed ben beland
En alle schoenen, die stappen door ’t land
die vloeren zoenen en straten boenen
al zijn ze lelijk, al zijn ze galant
van dragen van mensen hebben zij verstand
Mijn arme schoenen, staan nu in een kast
Ik zal ze poetsen tot alles weer glanst
ze volgen mij braafjes tot aan mijn graf
en pas in de hemel geef ik ze weer af
Dan ben ik vergeten, is alles voorbij
alleen mijn schoenen denken nog aan mij
aan al die reizen bergop en bergaf
van mijn geboorte tot aan mijn graf (2x)
