Op maandagochtend, één dag na je verjaardag, schrijf ik jou een brief Will.
Waarom? Uit vriendschap en uit dankbaarheid, omdat jij mee aan de basis ligt van mijn carrière. Meer dan vijftig jaar geleden belde jij me in de greenroom van het Amerikaans theater, waar ik in een TV show van Louis Neefs optrad. Je contacteerde me om mij aan te bevelen bij jouw producer Jean Kluger. Het was toen dat alles voor mij begon.

Jij bent nu tachtig, ik word volgend jaar zeventig! Net als jij heb ik door die lockdown honger naar optredens. Zangers moeten immers zingen en snakken naar een publiek.
Gisteren zag ik op de televisie de film over jouw leven. Ik heb jouw entourage goed gekend. Jouw broer Jean-Marie was mijn eerste drummer. Hij drumde zoals de drummer van “The Who”, de pannen van  het dak.
Ik heb je moeder gekend, ze was zoals mijn moeder bezorgd om de muzikanten. Ik ben bij haar op de koffie geweest in Steenokkerzeel. Ze was een lieve dame.
Ik heb met angst in jouw sportwagen gezeten op weg naar Parijs voor een bezoek aan Jean Kluger en voelde mij bijna als “Arme Joe”.
Uit dankbaarheid heb ik jou kleine diensten bewezen. Toen je met de legendarische toetsenman Wally Badarou (Joe Cocker en Grace Jones) “Hopeloos” opnam heb ik de oorspronkelijke titel “Liefdeloos” in “Hopeloos” veranderd omdat liefdeloos betekent: iemand die geen liefde kan geven, en zo iemand ben jij niet!
Toen Elvis - jouw grote voorbeeld - stierf werd mijn nachtelijke sessie voor mijn album “Als mijn gitaar me helpt” onderbroken door je producer, die vroeg om onmiddellijk met Sylvain van Holmen een ode aan The King te schrijven. Het werd “Goodbye Elvis”, dat jij de dag erna al inzong. Het leverde achteraf een internationale hit op ( o.a door Sheila in Frankrijk).

De enige figuur, die m.i. in de film over jouw leven ontbrak was de persoon die vóór jouw samenwerking met Steve Willaert jarenlang je orkestleider was nl. Leo Caerts. Ik speel zelf al meer dan dertig jaar met zijn zoon en ken Leo Caerts sr. zeer goed.
Ook de broeierige tenten waar jij in ontelbare uithoeken van het land optrad ontbraken in het overzicht. Nochtans was het vooral daar dat je de basis legde voor die fantastische carrière die je maakte.
Ach Will, dit zijn maar kleine opmerkingen, die niets afdoen aan het mooie document.

Je blijft immers de enige Superster, die Vlaanderen kende. Iemand die altijd klaar stond voor zijn fans, uren na het optreden. Iemand, waaraan iedere artiest in dit land schatplichtig is.

Will, ik wens jou en Jenny nog een prachtig leven toe!

Veel vriendschap,
Johan

PS
Klik hieronder op de naam om het liedje 'Zeg Me' - een compositie van Johan - te beluisteren in de versie van Johan of de versie van Will Tura

Klik hieronder op de naam om het liedje 'Kom reik me je hand' - een compositie van Johan & Will Tura - te beluisteren in de versie van Johan of de versie van Will Tura