Quëro Vas
QUËRO VAS
(J. Verminnen)
Een slaperig dorp waar treinen alleen maar voorbijrazen en nooit stoppen. Tenzij één enkele keer als er wat fout loopt. Een dorp in Noord-Italië, waar iedereen door het leven slentert alsof er niets kan of zal gebeuren. Een dorp aan de Piavé, een bergrivier, die onvoorstelbaar vriendelijk haar koel bergwater naar de vlakte stuwt. Een dorp met de naam ‘Quëro Vas’, een naam als een vraag aan die tientallen uit het raam turende treinreizigers. Een dorp om in te dommelen, ware het niet dat er af en toe gefeest werd, Italië waardig. Op het dorpsplein bij de kerk omringd door één café, een kruidenierswinkel en een bakkerij, stond een houten kiosk opgesteld, versierd met vlaggen en lichtjes, alsof Fellini er nog die dag een scene voor een nieuwe film zou draaien. “Festa de l’ Unita” stond er op een spandoek, als van een wielerkoers. Een tweetal eetkraampjes en informatiestandjes wachtten er op klanten en een accordeonist en een kalende trompettist testten de gammele, vooroorlogse geluidsinstallatie. En de avond viel in en het feest begon.
De dorpsgenoten getooid met rode halsdoeken bevolkten het plein en na een korte, krachtige toespraak van de lokale partijfunctionaris vloeide rijkelijk de wijn. Een danspartij als in grootmoederstijd eindigend in een fikse dronken ruzie behoorde tot het feest. Zag ik daar zelfs de pastoor niet nippen aan een glaasje ondertussen heftig discussiërend met enkele jonge heethoofden.
“Hand in hand kameraden” schalde het over het dorpsplein en nooit zag ik een even grote vastberadenheid en overtuiging in de ogen van de mensen als toen.
Twee weken daarna, bij onze terugreis, stapten we nog even door het dorpje. Dezelfde kiosk stond er opgesteld, versierd met wimpels en lichtjes, dezelfde eetkraampjes en infostandjes met andere informatie wachtten er op klanten. Alleen was het van een andere kleur en van een andere partij. En de avond viel in en getooid met halsdoeken stroomden de dorpelingen toe en na een korte, krachtige toespraak van een lokale partijfunctionaris vloeide rijkelijk de wijn. Quëro Vas?
Maar waar zitten nu die mussen weer
en waar is mijn hond nu heen gelopen?
En de duiven, ze gaan zo te keer
En de goudvissen kan men kopen
