Tussen Brussel en Oostende
TUSSEN BRUSSEL EN OOSTENDE
(J. Verminnen)
Als we rijden over de betonbaan van ellende
van de snelweg naar Oostende
Als we proeven met onze ogen
jouw landschap vaak bedrogen
en de felle liedren horen
over rank en ruisend koren
en vlakten eeuwig wijd
Dan krijgen we zo ’n spijt
want die schoonheid ben je kwijt
REFREIN
Vlaandren ze weenden,
je zonen en je dochters,
geboren uit jou schoot
Toen ze gauw moesten vertrekken
omdat je hier geen toekomst bood
Als we kijken naar beroemde meesterwerken
over jouw dorpen en jouw kerken
Als we zien hoe je krachten woelden
toen men die strijd van jou bedoelde
en je stoere leiders horen
die teveel blijven beloven
en spelen met jou tijd
Dan krijgen we zo ’n spijt
want die schoonheid ben je kwijt
Want in musea staan je dromen
voor schaarse bezoekers enkel symbolen
want de leeuw is al vergeten
heeft zijn buikje volgevreten
en al je idealen bestaan alleen nog in verhalen
van vecht ons vlaandren vrij
Dan krijgen we zo ’n spijt
want die schoonheid ben je kwijt
