Vlaamse Ardennen
VLAAMSE ARDENNEN
(J. Verminnen)
Op wegen waarop wielrenners zwoegen
met hun benen glimmend onder ’t vet
Op de lijdensweg der kampioenen
reden we vrolijk van Ronse naar Gent
Op de stenen hun namen geschreven
“allez Eddy” of “Rudy, veel moed”
De regen had ze wat doen verbleken
maar lezen kon je die namen nog goed
Het was zo ’n dag waarop vogeltjes fluiten?
Een lauwe zon zacht de landschappen streelt
Terrasjes stonden dromerig buiten
Een dag waarop je de zorgen vergeet
En bier van paters uit strenge abdijen
smaakte zo lekker als de duurste wijn
We lieten ons daar door Bacchus verleiden
Betere vrienden konden er niet zijn
Betere vrienden konden er niet zijn
Op wegen waarop wielrenners zwoegen
tien keer de heuvel op en de kassei
En aan de eindstreep nog drie dikke zoenen
Een lokale schone met bloemen erbij
In het decor van de Vlaamse Ardennen
vergaten wij heel even de tijd
Ontsnapten aan ’t jagen en rennen,
de stress van de drukdoenerij
Een tafel met vloekende kaarters
en gegiechel van schoolgaande jeugd
Met zicht op een smoorverliefd paartje
’t Gaf ons leven die middag wat kleur
De bomen stonden vol geurende bloemen
De lente hing overal in de lucht
De geur van het zweet van het ploegen
De zwaluwen waren al terug
Op een dag waarop wielrenners zwoegen
met hun benen glimmend onder ’t vet
Op de lijdensweg der kampioenen
reden we vrolijk van Ronse naar Gent (3x)
“De muur van Geraardsbergen, de Oude Kwaremont en de Kwaremont ligt open”
