Al bijna dertig jaar schrijf ik mijn liedjes in mijn ‘kot’ in mijn tuin in Hansbeke. Vroeger was dit het atelier van Etienne Desmet, een voortreffelijk beeldhouwer. Op 1 maart starten er verbouwingen aan deze ruimte die een fikse opfrisbeurt nodig heeft. Dus moest ik alles leegmaken en werd ik geconfronteerd met mijn verleden door documenten en voorwerpen, allemaal gerelateerd aan mijn carrière. In dozen onder het stof vond ik onder meer persknipsels over mijn overwinning op het ‘Festival de la Chanson Française’ in Spa (1975) en ook tekstaanzetten van nooit afgewerkte liedjes. Daarnaast nog verslagen uit mijn periode bij Sabam, vergeelde foto's die getuigen van een ver verleden, voorwerpen die ik al lang verloren waande. Dit alles was beladen met herinneringen die plots weer opleefden alsof het gisteren was. Ik wierp ze soms met tegenzin in de container die alles finaal op het stort deed belanden.

Bij de teksten die ik vond, staken enkele vergeten pareltjes die ik indertijd voor herwerking bewaarde. Daarbij onder andere mijn samenwerking met de helaas reeds lang overleden en onderschatte dichter H.J. Claeys. Ooit stichtte deze man de legendarische kroeg ‘Dolle Mol’ in het hartje van Brussel en hij hield deze ontmoetingsplaats jaren open. En kijk, ik bewerkte deze tekst ondertussen tot een nieuwe song die ik toevoegde aan het nieuwe materiaal voor mijn volgende cd, wellicht een nieuw Verminnen-project voor volgend jaar.

Wat sleept een mens toch allemaal mee! Boeken die gelezen zijn en weinig kans maken om nog ooit herlezen te worden, brieven die al lang beantwoord zijn aan mensen die er al lang niet meer zijn. En ook dozen die na ettelijke verhuizingen zelfs nooit geopend zijn.

Soms is het goed bepaalde dingen eens definitief weg te gooien in plaats van hun ballast voor altijd mee te dragen. Weg ermee! Lang leve de toekomst!

Johan Verminnen