De Vagebond
DE VAGEBOND (gekuiste versie)
Zie Brusselse versie hieronder
(Jan De Baets)
Ik ben een vagebond, op straat geboren,
mijn ouders heb ik niet gekend.
‘k Heb nooit iets gehad, nooit iets verloren,
‘k leed honger en dorst, ik ben daaraan gewend.
Altijd alleen, langs veld en straten,
waar ik voorbijga als een hond.
En zo kom ik tot in Hoogstraten:
ontmoetingsplaats van de vagebond.
Ik heb geen kasteel zoals Sinte-Goedele,
dat deert mij niet, ik ben niet jaloers:
‘k heb het voetpad, dat zijn mijn stoelen,
ik heb de uitstalramen, dat zijn mijn schilderijen.
Koop ik eens konijn of kip,
dan wordt ik achtervolgd door een buur.
Dan zijn de agenten mijn huispersoneel,
de dievenwagen is mijn luxe-auto.
Ten eerste, waarom zou ik moeten werken,
ik heb geen kinderen en geen vrouw,
om voor mezelf krachten op te doen
vind ik genoeg op straat ….. bij mij.
En als mijn ziel me zou verlaten
is ’t mij om ’t even waar ze gaat:
naar de hemel of naar Hoogstraten,
’t is eender waar, ik sterf toch op straat.
DE VAGEBOND (Brussels)
‘j Zen ne vagebond, op stroet gebore,
main avers hem ek ni gekend.
‘k Hem nuut niks g’had, nuut niks verlore,
‘k lei hoenger en deust, ‘k zen da gewend.
Altaid allien, langs veld en stroete,
woe da’k passeir gelak nen hond.
En zoe kom ek tot in Huugstroete:
rendez-vous van de vagebond.
Hem ek gie kastiel, lak Sin-Gregoele,
wa doe ma da, ‘k ben ni jaloos:
‘k hem de trottoirs, da zen main stoele,
‘k hem de vitrins, da zen main tabloos.
Kuup ek vantaid konain of keeke,
weurk achtervolgd deu ne gebuur,
den zen d’ agente main domestieke,
de deevekoesj d’as main voituur.
D’ abord, woeveu zaa’k moete werke,
‘k hem gien kindr’n, ‘k hem gien vra,
en veu main eigen te versterke,
vin ek genoeg op stroet, bai ma.
En as main ziel ma zal verloete,
es’t mai gelaik woe da ze goet:
noe den hemel of noe Huugstroete,
n’ importe woe, ‘k sterf toch op stroet.
