Terwijl illegaal vuurwerk als een horde verlichte drones door de lucht klieft, laat ik zonder spijt 2024 achter mij. Dat vermaledijde jaar is er één om zo snel mogelijk te vergeten. Conflicten en oorlogen dropen dagelijks bloederig van onze schermen en ‘vrede op aarde’ bleek alleen maar een Tv-programma te zijn. 

Voor mij was het afgelopen jaar er één van afscheid nemen van twee dierbare muzikanten nl. Ronnie Verbiest en Jean-Marie Aerts. Het enige lichtpunt was  mijn ontmoeting met Wouter Berlaen. Hij trok mij weg uit een writer’s block en maakte met mij een laatste album ‘De Laatste Ronde’ dat binnen een paar maanden uitkomt en waar we momenteel de laatste hand aan leggen.

Wat brengt het nieuwe jaar? Een laatste tour langs plekken waar ik ooit gespeeld heb. Het wordt ongetwijfeld een zware dobber, maar zo heb ik beslist en zo zal het zijn. Al kraakt mijn lijf aan alle kanten, toch hoop ik jullie nog één keer te raken met nieuwe en oude liedjes. Dat wordt een emotionele gebeurtenis en een zwaar afscheid van mijn publiek. Ik kijk er naar uit om jullie te ontmoeten ergens onderweg.

Ik heb mezelf volgende kerscadeaus gegeven, de cello-suites van Bach, in een versie van Pieter Wispelwey, en het laatste boek (Dius) van één van onze grootste Nederlandstalige schrijvers, Stefan Hertmans. En ik besluit, literatuur en muziek kunnen hoop geven.

Johan Verminnen