Witte Nachten
WITTE NACHTEN
(J. Verminnen / B. Candries)
Waar mijn vrienden zijn gebleven
en mijn liefdes van altijd
het staat nergens opgeschreven
maar toch ben ik ze nu kwijt
Ik herinner mij hun namen
waar ze wonen weet ik niet
Ach, ze gingen en ze kwamen
net als vreugde en verdriet
en in lange witte nachten
als de slaap niet komen wil
en herinneringen wachten
hoe hou ik mijn hart dan stil
Witte nachten en ik vat geen slaap
Witte nachten en het is al laat
Witte nachten en ik weet geen raad
Witte nachten is het nu te laat
Ach, mijn vrienden voor het leven
en mijn liefdes voor altijd
Ik zou geld en goed weggeven
om te zeggen hoe ’t me spijt
Maar ik weet gedane zaken
nemen helaas nooit een keer
en om alles goed te maken
vrees ik, nee dat lukt nooit meer
Dus in lange witte nachten
als de slaap niet komen wil
en herinneringen wachten
hoe hou ik mijn hart dan stil
Dus mijn vrienden voor het leven
en mijn liefdes voor altijd
die mij alles hebt gegeven
gun me nog even respijt
misschien kruisen onze wegen
elkaar nog een laatste keer
en is waarover wij zwegen
echt niet zo belangrijk meer
en verdwijnen witte nachten
als de slaap weer komen wil
en herinneringen zachter
houden dan mijn hart wel stil
