Waar zijn de Pacifisten gebleven?

Als jongeman gaf ik mij op als gewetensbezwaarde. We leefden in een tijd waar de oorlog in Vietnam onze televisieschermen overheerste en overal protestmarsen werden georganiseerd. Wij liepen mee en riepen op voor vrede. Protestsongs klonken op de radio en een hippiebeweging droomde van een betere wereld. 
Vandaag vullen onze televisieschermen zich met afgrijselijke beelden uit Gaza en Oekraïne, waar duizenden slachtoffers vallen. Op talkshows verschijnen militaire experten die aandringen op meer bewapening en hogere defensie-uitgaven. Wapenhandelaars worden slapend rijk en reusachtige budgetten worden voorzien voor een nieuwe koude oorlog. In het Midden-Oosten sterven onschuldige mensen onder een verwoestende bommenregen.
Nergens klinkt er een stem over vreedzame onderhandelingen, nergens klinkt nog de stem van pacifisten. Het enige lichtpunt zijn de studentenprotesten aan de universiteiten.
Waar zijn de diplomaten, het lijkt alsof iedereen ervan uitgaat dat alleen wapens oplossing brengen. Mijn hart bloedt bij het aanhoren van al die experten die ver van het front hun meningen uiten.
Noem mij maar naïef en onrealistisch, maar wie niet praat verliest. Ik geloof niet in The Masters of War, die overal het woord krijgen.

Waar zijn de Pacifisten gebleven?

Johan Verminnen